دل نوشته های من

       ازنظر عقلی تا کنون به این نتیجه رسیده اند ودرقوانین هم هرنوع زیاد خواهی ، زیادروی ، زیاد گوئی ، زیاد پوشی ، زیاد نوشی ،زیاد خوشی  ... نکوهش شده و حد اعتدال ومیانه روی را از نظر ظاهر فردی واجتماعی معرفی کرده اند واین زیاد خواهی دو بعد دارد ظاهری وبا طنی وتجربه شده وقتی فردی بهترین خودرو سوار می شود به طور غریزی لذت می برد فخر فروشی ومی خواهد به دیگران بگوید من از شما بهتر هستم  از طرفی تا کید می شود سرعت خلاف ، تخلف ، ودرنتیجه خطر است یعنی شما به خود ودیگران اجحاف می کنید راه اعتدال را باید پیشه کنید واز بعد باطنی  اسلامی وایمانی می گوید حق دیگران را ضایع، بی عدالتی، تجاوز کردید عاقبت ، وعقوبت شما جهنم است فقط صراط مستقیم را پیشه کنید به هرحال حب دنیا طلبی با خطر دنیا و عقوبت آخرت همراه است انتخاب با خودتان است البته امروزه بیشتر مسئولین ودولتی ها گرفتار زیاد خواهی فرض کنید چون قدرت دارند ، نزدیک پول هستند اضافه کار ، سفرها ، پاداش ها ، وحقوق اضافی که مشاهده می کنید هزاران نفر مشکل بیمه وبازنشستگی ، درمان ، اشتغال برای مبلغی ناچیز دارند چه پاداش ها چه سفر ها که نمی روند ظاهر زیبا دارند . ولی دراین دنیا خطر کردند ودر آخرت جهنم انتظار شان می باشد

از خدا جوییم توفیــق ادب                       

بی‌ادب محـروم ماند از لطف رب

بی‌ادب تنها نَـه خود را داشت بـد

بـلکــــه آتـش در همــــه آفـاق زد

       ریشه ی بسیاری از مشکلات زندگی ما انسانها  حرص و زیاده خواهی است به طوری که به ندرت انسانی را می توا ن یافت که به آنچه از جانب خدا به ارزانی داشته شده قناعت کند.

گفت پیغمبر قناعت چیست گنج     گنج را تو وا نمی دانی زرنج

و این اختصاص به  مسمندان و فقرا ندارد بلکه آنان که غنی ترند محتاج ترند 

از طمع هر گز نخواهم من فسون        این طمع را کرده ام من سرنگون 

  علاج علمی که گفته اند
در این مورد انسان باید خوبی و شرافت عزت نفس و فضیلت و آزادگی را که در قانع بودن نهفته است به یاد آورد و بدی و  پستی و تحمل خواری و ذلّت و پیروی از هوای نفس را نیز داشته باشد و ببیند که مال اندوزی چه آفات دنیوی و اخروی دارد و اینکه هر چه جمع کند، روزی گذارده و می‌رود.

علاج عملی که گفته اند
در زندگی میانه روی کند و درهای مخارج را تا هر جا که ممکن است ببندد و به انداز? ضرورت اکتفا کند و اهل و خانواده خود را نیز به این روش عادت دهد، تا اینکه بتواند قانع زندگی کند و صفت پست حرص را در وجودش ریشه کن کند.